چه بگویم سخنی نیست **می وزد ازسر امید نسیمی

لیک تا زمزمه ساز کند**درهمه خلوت صحرابه ره اش نارونی نیست

چه بگویم سخنی نیست**پشت درهای فرو بسته

شب ازدشنه ودشمن پر**به کج اندیشی خاموش نشسته ست

بام ها زیرفشارشب کج کوچه **از آمدورفت شب بدچشم سمج خسته ست

چه بگویم سخنی نیست**در همه خلوت این شهر آوا

جز ز موشی که دراند کفنی نیست**وندراین ظلمت جاجز سیانوحه ی

شو مرده زنی نیست ورنسیمی جنبد **به ره اش نجوارا نارونی نیست

چه بگویم سخنی نیست مرا

                                          (احمد شاملو)