♥️ℒℴνℯ♥️

رسیدن قشنگه
ولی رسیدن به تو قشنگ تره
خاطره سازی قشنگه
ولی ساختن خاطره با تو خیلی قشنگتره
تجربه کردن عشق قشنگه
ولی در کنار تو عاشق شدن یجور دیگه قشنگه
زیر بارون قدم زدن قشنگه ولی زیر بارون با
تو قدم زدن حال و هوای دیگه ای داره
آره تو که باشی تموم قشنگیای
دنیا رو قشنگتر میکنی برام عشق اَبدیم

رسیدن قشنگه
ولی رسیدن به تو قشنگ تره
خاطره سازی قشنگه
ولی ساختن خاطره با تو خیلی قشنگتره
تجربه کردن عشق قشنگه
ولی در کنار تو عاشق شدن یجور دیگه قشنگه
زیر بارون قدم زدن قشنگه ولی زیر بارون با
تو قدم زدن حال و هوای دیگه ای داره
آره تو که باشی تموم قشنگیای
دنیا رو قشنگتر میکنی برام عشق اَبدیم

ظهر است و هوای باده تقدیم تو باد

چشـمان تـو
میراث تمام عاشقانه های مـن است
جز خدا هیچ ڪسی حق تماشا ندارد????
بریده‌ از همه جا
و ازهمه کس رمیده‌ام
دل به قلم سپرده‌ام 
تا که میان واژه‌ها
زیبائیهای تورا بیان کنم
چون آغاز و پایان رویاهایِ من تویی
دلتنگت که میشوم
زبانم
سکوت میکند
درلاک خود فرو میروم
و درحالی که به دور دستها خیره‌ام
به تو فکر میکنم
چون‌ تو نگین انگشتر قلب منی
تو سرچشمهء شعری
و برای سرودن
تو بینهایتی که در دلم نهفته‌ایی
هرچه بگویم کم است
آه
که تو دلتنگی مدام منی
دلیل دلنوشته هامی
از لحاظ روحی احتیاج دارم به یه تنهایی
یه دوش آب گرم یه گوشی سایلنت
یه حس خوب تموم نشدنی
یه کلبه چوبی وسط جنگل و یه دنیای
خالی از دروغ خالی از بدی
خالی از قضاوت خالی از آدمای دورو
این روزا تنهاییمو بیشتر از هر چیزی دوست دارم

❣از تابستان پرسیدم

بیا به هم یه قولی بدیم???? ،  

♥️ℒℴνℯ♥️

من عاشقتم
عاشق حرف زدنت ، عاشق خندیدنت
عاشق مهربونیات ، عاشق اخمات
عاشق دستات ، عاشق چشمات
عاشق خودِ خودتم، دقیقا همینطور که هستی
تو برای من بهترینی و میدونی که با
هیچکس و هیچ چیز عوضت نمیکنم

♥️ℒℴνℯ♥️

 عشق

از تو می نویسم
از تویی که وقتی صدایت را می شنوم
گویی هزاران بلبل غزلخوان
در دشت و سرای دلتنگی ام
نغمه شور و مستی سر می دهند
از تویی که در پژواک صدای مهربانت
دلم همچون پرستویی مهاجر
کوچ می کند از سرزمین تنهایی و دلواپسی
و غرق در رویای با تو بودن 
در پس آن لبخند شورانگیز
سرخ می شود گونه ی  آلاله های دشت دوست داشتنم
خلسه چشمانت مرا می برد به نگاه
تبدار خواستنت
و مدهوش در شاعرانگیِ با تو بودن میشوم
زیباترین ملودی عاشقانه با سرانگشتان احساسم
نواخته می شود بر پیکره ی زندگیت
و من نفس نفس جان می گیرم در هوای بابونه های خوشبوی احساس تو دلنوشته
جان ميدهــــــم
براي آن لحظـــه ي اَبدي كه
تُــو باشي و مَــن باشم
و تنهايـــــي
در آن لحظه
در آغوشِ هَم
تُــو سكــوت كـــني
مَـــن گوش دَهَــــم
و نفس هايمان فرياد كشـــند

خورشید باش
نگاهم کن
و با چشمانی رنگارنگ از پشت پنجره ی خیال
عشق ببار بر سرزمین دلم
بگذار
به اندازه ی یک دنیا
به تو دل بسپارم
تو ناب ترین غزل در دفتر آغوش منی
و ترانه ی صدایت
برایم
نهایت دلخوشی‌ست
عادت دوست داشتنت
دست خودم نیست
میدانی ممنوعه‌یِ من
دوست داشتنت
عادت شده در وجودم
حسی  شبیه تشنگیست
که نمیشود از یادش برد
نمیشود انکارش کرد
باید آب نوشید
و تو همان آب گوارایی بر عطش دلتنگی
دوستت دارم
و جوری دوستت دارم
که در هیچ برههِ زمانی در هیچ تقدیرِ آدمیزادی اینگونه کسی این چنین اتفاقِ نادري برای کسی نیفتاده است
نه در کتابی نوشته شده است که بخوانی
و نه در  دیده ای
نگاه کرده باشي
میدانی که چه می گویم
بگذار به تمام زبان‌هایی که
می‌دانی ونمی‌دانی بگویم
تو را دوست دارم
بگذار لغت‌نامه را زیرورو کنم
تا واژه‌ای بیابم هم‌اندازه‌ی
اشتیاقم به تو
اگه مخدر بودی باهات اوردوز میکردم
اگه دریا بودی غرقت میشدم
اگه جنگل بودی توت گم میشدم
اگه آسمون بودی برات پرواز میکردم
اگه مشروب بودی دائم الخمر میشدم
اگه جادو بودی هری پاتر میشدم

می‌شود
جهان را
در آغوش کشید
هر شب که عشق
از زیباییِ مهتاب گونه‌ی رُخت
جان می گیرد
جهانم
سرزمين دستان توست
كه نسيم آرامش
می‌پيچد لای موهايم
موهايم تاب بر می دارد
موج می‌گيرد
طوفان می‌شود
و دلی در آغوش اين سرزمين
خودش را دار ميزند
امشب
به خوابم بیا
ابری در چشمهایم مانده
که بی شانه هایِ تو
نمی بارد
جای من خالی است
جای من در عشق
جای من در لحظه های بی دریغ اولین دیدار
جای من در شوق تابستانی آن چشم
جای من در طعم لبخندی
که از دریا سخن می گفت
جای من در گرمی دستی
که با خورشید نسبت داشت
جای من خالی است
من کجا گم کرده ام آهنگ باران را
من کجا از مهربانی چشم پوشیدم
پنجمین روز تير نه
هر روز
برای من طولانی ترين روزِ
سال است
وقتی كه تو نيستی
هر فصلِ سال
برای من جهنم است
بهار و تابستان برايم تفاوتی ندارد
وقتي تو نباشی
هيچ كجای اين كره ی جغرافيا
آرام نميگيرم
قشنگترین توصیف
رو محمود درویش گفته
دوستت داشتم با وجود اینکه تو را به آغوش نکشیدم
و تو را همیشه نمیبینم
دوستت داشتم چون برایت نوشتم و برایت خواندم
و بخاطرت خندیدم و بخاطر تو تغییر کردم
تو را دوست داشتم در حالی که دور بودی
ولی نزدیکترین به قلبم بودی

می‌شود
جهان را
در آغوش کشید
هر شب که عشق
از زیباییِ مهتاب گونه‌ی رُخت
جان می گیرد
جهانم
سرزمين دستان توست
كه نسيم آرامش
می‌پيچد لای موهايم
موهايم تاب بر می دارد
موج می‌گيرد
طوفان می‌شود
و دلی در آغوش اين سرزمين
خودش را دار ميزند
امشب
به خوابم بیا
ابری در چشمهایم مانده
که بی شانه هایِ تو
نمی بارد
جای من خالی است
جای من در عشق
جای من در لحظه های بی دریغ اولین دیدار
جای من در شوق تابستانی آن چشم
جای من در طعم لبخندی
که از دریا سخن می گفت
جای من در گرمی دستی
که با خورشید نسبت داشت
جای من خالی است
من کجا گم کرده ام آهنگ باران را
من کجا از مهربانی چشم پوشیدم
پنجمین روز تير نه
هر روز
برای من طولانی ترين روزِ
سال است
وقتی كه تو نيستی
هر فصلِ سال
برای من جهنم است
بهار و تابستان برايم تفاوتی ندارد
وقتي تو نباشی
هيچ كجای اين كره ی جغرافيا
آرام نميگيرم
قشنگترین توصیف
رو محمود درویش گفته
دوستت داشتم با وجود اینکه تو را به آغوش نکشیدم
و تو را همیشه نمیبینم
دوستت داشتم چون برایت نوشتم و برایت خواندم
و بخاطرت خندیدم و بخاطر تو تغییر کردم
تو را دوست داشتم در حالی که دور بودی
ولی نزدیکترین به قلبم بودی

شب می‌تپد
پروای چه داری
مرا در شب بازوانت سفر ده
انگشتان شبانه‌ات را می‌فشارم
تو مثل ماه برکه‌ای
و من غریق مست شب هستم و
دلم را که مرور میکنم
تمام آن از آن توست
فقط نقطه ای از آن خودم
روی آن نقطه هم
میخ میکوبم
و قاب عکس تو را می آویزم
و شب را
به شعرهایم می بافم
شعرهایم را به پنجره
پنجره را به نگاهم
گرم نمی شوم جز
به
خیال آغوش تو
و یادت شب ها
به جانم می افتد
و تا سحر
جانم را
به لبم می رساند
تا جان در تنم هست
یادت هست
یادت هست
دوستت داشته‌ام دوستت دارم دوستت خواهم داشت
برای زاده شدن تنها جسم کافی نیست این کلام نیز لازم است
و هر لحظه
بهانه ی تو را می گیرم
هر ثانیه
با نبودنت درگیرم
حتی تو اگر
به خاطرم تب نکنی
من یک طرفه برای تو می میره
من اگه یه بار دیگه زندگی کنم
زودتر پیدات میکنم
تا طولانی تر دوستت داشته باشم
و از خلوتِ این شب‌ها بگیر
تا ازدحامِ روزها
یک بند سرم در خیالِ توست
شبت بخیر ای عزیز قلب دور از دسترس من
ای که جای خالی دست‌هایت
میانِ موهایم هرشب احساس می شوند

خواستم بهت بگم تو جزء قشنگ‌ترین آدم‌های زندگیمی. جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که بعد از بارون شدید و طوفانیه حالِ دلم، آسمونِ قلبم رو رنگین کمونی کردن. جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که میتونم راحت غم و غصه هام رو باشون درمیون بزارم، بدونِ لحظه‌ای شک و تردید. تو جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که میتونم همه‌ی رازهام رو تو صندوقچه‌ی قلبشون بزارم و مطمعن باشم کلیدش رو فقط خودم دارم.  تو جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که بهم امید  و انگیزه میدی، باعث میشی صبحم رو با نشاط شروع کنم و شبم رو با آرامش به اتمام برسونم. خواستم بدونی تو جزء آدم‌های تاثیر گذارِ زندگیمی؛ پس لطفا همیشه بمون و انرژی مثبتت رو ازم دریغ نکن. همیشه بمون و بهم امید بده تا مطمعن شم همونقدری که دوست دارم، دوستم داری :))

????????ᶫᵒᵛᵉᵧₒᵤഽ????

سعدی وقتی دلتنگ معشوقش می‌شده به جای تکست «سلام بیداری؟» می‌گفته:

خواستم بهت بگم تو جزء قشنگ‌ترین آدم‌های زندگیمی جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که بعد از بارون شدید و طوفانیه حالِ دلم آسمونِ قلبم رو رنگین کمونی کردی جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که میتونم راحت غم و غصه هام رو باشون درمیون بزارم بدونِ لحظه‌ای شک و تردید تو جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که میتونم همه‌ی رازهام رو تو صندوقچه‌ی قلبشون بزارم و مطمعن باشم کلیدش رو فقط خودم دارم تو جزء اون دسته از آدم‌های زندگیمی که بهم امید  و انگیزه میدی باعث میشی صبحم رو با نشاط شروع کنم و شبم رو با آرامش به اتمام برسونم خواستم بدونی تو جزء آدم‌های تاثیر گذارِ زندگیمی همیشه با فکر کردن بهت انرژی مثبت می گیرم و من همیشه با نگاه کردن بهت امید می گیرم
✍???? نامه‌ای به تو که تنها مخاطب خاص منی :
اگه یه روزی فک کردی کسی دوستت نداره
و کسی نمیخوادت بدون من هستم
بیشتر از همه بیشتر از هر وقتی دوستت دارم
اگه هر وقت فکر کردی داری از یاد میری
بدون من توی همون لحظه بیادتم
اگه یه شب قبل خواب با خودت فکر کردی آرزوی‌ کسی‌ هستی‌ یا‌ نه‌ بدون‌ من‌ هر‌ روز
و هر شب‌ عشق تورو‌ بی صبرانه آرزو میکنم

ستاره ای هستی در آسمان شبم از تمام کهکشان ها گذر کرده ام تا منظومه ای
به زیبایی لبخندهای تو ببینم
تا زمین
روی پولک نشان زیبایی ات بدرخشد
تو، روی دست های من هر شب نقشی دوّار می زنی از پریزادی که حوصله ام را
فرسنگ ها طی کرده است
لابد دوستت دارم هنوز
که هنوز فکر می کنم
از هزار و صد نسخه ی این شعر
یک نسخه را تو
به خانه می بری
و تو  تنها تو می فهمی
چند جای این شعرخط خورده است
شب بخیرهایم را
برایت بوسه بوسه
    ڪَـلستان می‌ڪنم
تو فقط مرا عاشقانه تڪرار ڪن
تا عطر بهار نارنج ِ
دوستت دارم‌هایم
را طورے برایت پیله پیله
پروانه می ڪنم
ڪه تا خودِ شب
من باشم و تو باشی و فداے
تو شدن تو
باید با من حرف می‌زدی
من محتاج یک جمله بود
جمله‌ای از توکه مرا از آغوشِ زنجیرهای نَنوشتن برهاند
باید با من حرف می‌زدی
تا چیزی می‌نوشتم کلید ادامه‌ی زندگی
در حنجره‌ی تو بود
در صدای تو
تویی که در من
من را گُم کرده بودی
در تن فکرهای هرشبه‌ام
باز هم جای خالی‌ ات خالی‌ست
فقط بگو
خدا تو را برای من ساخت؟
یا مرا برای تو ویران کرد؟
کدام؟

فقط بگو 

یڪ چیـزی باید باشـد

‌

شب شده 

و من 

جهان شب را صبح می کند به امیدِ 

°

.

‌‌