"دلم یک دوست میخواهد که اوقاتی که دلتنگم

هرڪسی عشق را

یک قفل زدم بر دل و پیمانه شکستم 

هیچ می‌دانی ڪه لرزد

کمر خم کرد هر کس برد بارِ عشق را بر دوش

????????????????????

در صدا کردنِ نامِ تو، یک «کجایی؟» پنهان است

بگذار 

دلم یک آدم دیوانه می خواهد ولی نیست

اگر چه‌ خواب نیاید به‌ چشمِ کم سویم

سرکه ی هفت ساله را، از لب او حلاوتی

ما

تو میتوانی هرسو که خواستی بگریزی

تنهاتر از من
سایه ی دختری ست
با شاخه گل سرخی خشک شده
در گره ی مشتهای لرزانش
که هر شب
کافه های شهر را به دنبال 
مردی میگردد که سالها پیش
آرزوهایش را در مردمک
چشمانش جا گذاشته است
همیشه با خیال تو
دست که در دستم پنجه میکنم انگشتانم پنج ماهی کوچک می شوند میان گرداب چشمهات میروند گم می‌شوند و باز نمی‌گردند
به خودم که باز میگردم وقت تنهایی من است و تو اینجا نیستی
با بعضی دوست‌داشتن‌ها
می‌شود شب را زندگی كرد چای ولرمی نوشيد موسيقی ملایمی شنيد
و با شب‌بخير عاشقانه‌ای
به خواب رفت بعضی دوست‌داشتن‌ها
خودِ معجزه‌‌اند
دلم خوش است به خیال تو دلم خوش است که خیال تو را دارم و اگر تمام جهان علیه من بودند تو یک نفر سمت خیال من هستی و هر جور که باشم و هر راهی را که بروم و هر کاری که بکنم و هر حالی که داشته‌باشم خیال تو را دارم دلم خوش است که وسط اینهمه بی‌اعتمادی به تو اعتماد دارم و در دل آشوب زمانه به اسم تو که می‌رسم بی‌اختیار مکث می‌کنم و لبخند می‌زنم و دلم قرار می‌گیرد تو قرارِ دلِ بی‌قرارِ منی و خدا عشق تو را برای من فرستاده تا هرکجا که اسم صمیمیت و رفاقت شد حفره‌ای خالی درون وجودم حس نکنم و من هم خیال کسی را داشته‌باشم که دلم که گرفت و زور جهان که به جنگجوی درونم چربید به امنیت خیال تو پناه ببرم
دقیقه ی آخر
پاییز تقویم را معطل می کند
شاید امسال برگردی
یلدا مگر همین نیست
یلدای من تویی
❤️
تـا شمیـمِ نفست را نفـسی تـازه زدم
عشق را بـا طپـشِ قلبِ تـو اندازه زدم
نـاگهـان آمـدی از عطـرِ تنـت لـرزیدم
مثـلِ یک زلـزلـه ای لرزه به شیرازه زدم
طرحِ اندامِ تـورا دیدم و همچون پَـرگار
چرخشی را متـوالی بـه همین بازه زدم
تا به آغوشِ تو یک لحظه رسیدم گویی
پـرچـمِ فتـحِ خـودم را سـرِ دروازه زدم
دستِ معمارِ اَزل در بدنت مشهود است
شرمسارم که چرادست به این سازه زدم
عشقِ تو معجزه ای بود که من عشقم را
گِره ای سخت بـه این عشقِ پُرآوازه زدم
چند صباحیست که ازعشقِ تو سرگردانم
عفو کن حرفِ دلم را بـه تو من تازه زدم❤️

لعنت بہ دوست داشتنت ڪه
دیوانہ ام ڪرده اما با تو دیوانگی هم زیباست بہ بهانہ ےِ دیوانگی‌ هر جاےِ ناممڪنی در آغوشت میڪشم میبوسمت حتی گاهی چشمانم را میبندم
و تا آنجا ڪه تو هستی پرواز میڪنم و با آهنگِ صدایت میرقصم این دل دیوانگی ڪردن با تو را خوب بلد شده
دیر آمدے آنقدر کہ زندگی را
بہ چهار فصل باختہ ام وَ
قلبم دیگر با هیچ گناهِ عاشقانہ اے
گر نمی گیرد
دل تنگِ تو بودم
که پاییز را عاشقانه سرودم و حالا به اندازه ی
تمام روزهای زمستان
اتاقم گرم است
چون بى قانون ترين مكان دنيا دنياى عاشق هاست آنها حق خود را سهم خود را عشق خود را ميخواهند اما در دنياى عاشق ها قانونى وجود ندارد
تا حق را به حق دار بدهد به چه كسى شكايت كنند آنها فقط خدا را دارند خدا هم اين روزها
سرش شلوغ است و وقت ندارد خدا اين روزها كارى به كار عاشق هاى مظلوم ندارد
من خودم زندگی را تقسیم می کنم شیر و میوه را تو بخر
درد و بلایت را من گردگیریِ خانه با تو باشد
مثل همیشه من خودم از پسِ تمام غصه هایت بَرمیایم تو بپوش بخند و خوب بخواب
من کارهایِ عقب افتاده یِ زیادی دارم باید بارِ بیشتری از زندگی را
به دوش بگیرم دوست داشتنت عجیب وقتم را گرفته
همه چیز در شب زیباتر است
فکر کردن
عشق ورزیدن
در رویا غرق شدن
و آرامشی که شب ها و با در کنار
تو بودن دارم زیبایی همه چیز را
دو چندان می کند
شب بخیر زیباترین
بودنــت آرامشے ست
که تزریــق مے شود
درون رگ هــایم
با حس نفس هــایت
تکثیــر مے شود درون من
مبتــلاے تو شده ام
اے دلیل هر تپــش قلب من
همه چیز در شب زیباتر است
فکر کردن
عشق ورزیدن
در رویا غرق شدن
و آرامشی که شب ها و با در کنار
تو بودن دارم زیبایی همه چیز را
دو چندان می کند
شب بخیر زیباترین
نزار قبانی میگه هم میترسم دوستت داشته باشم
اونوقت تو بری و من درد بکشم هم میترسم دوستت نداشته باشم
که فرصت عاشق تو بودن از دستم میره
و پشیمون می‌شم حالا تو بگو کیف احبک بلا الم و کیف لااحبک بلا ندم چطور عاشقت باشم و درد نکشم و چطور عاشقت نباشم و پشیمون نشم

خیال بوسه ےِ شب تو
نقشی به یادماندنی می زند
بر ڪتیبه ے دلـ.ـم
و جوانه ے عشقت را
درونِ باغِ دلـ.ـم می رویاند
مرا در آغوشت بڪش
و با بوسه هاے آبدارت پذیرایی ڪن
بڪَذار
    چشـمانم
       رو به شب
    نڪَاهت ڪَشوده شود
و مـ.ـن لبریز شوم از عشـ.ـق
امشب می‌خوانمت
هم آوا با تمامی شب بیداران عشق
شاید نجوایم را بشنوے
سر برڪَردانی
و نڪَاهی افڪنی‌
به خرابه‌هاے باقیمانده از یورشت
دنیا هم بیاید بگوید شب است
قبول نمیکنم
جهنم است لحظه هایی که
تُ را ندارم
خواب فقط آن لحظه‌ایست
که تو چَشمانت را میبندی
و من بر سر پنجره‌ی چشمانت
به تماشای چشمک
ستاره‌‌های عشق مینشینم
و به شب نشینیِ صورت ماهَت می روم
ﻫﻮﺱڪِﺮﺩﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﯿﺞ ﺷﻮﻡ ﺍﺯ تـꨄـو
ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺴﺖ ﺷﻮﯼ ﺍﺯ ﻣـﻦ
ﺯﻣﯿﻦ ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ﺑﮕﯿﺮﺩ
 ڪِه ﭼﺮﺍ که من ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﻫﺴﺘم
هر شب به جای خواب نشینم به خلوتی
در دل کتـاب یاد تـو را مشق میکنم
????
مـن از
قبیلہ‌ی‌شــعرم
تــو از تــبار سـخن
من‌عاشـقانہ‌ی‌باران
تــو عاشـقانہ‌ی من
پریـده‌مـرغ‌خیـالم
بہ سمت خانہ‌ی تو نشسته مرغڪ عشقت در آشیانہ‌ی من
????

زررر
من مانده ام و شب هایی
ڪه بدونِت خوش نمے گذرد آه چه سخت مے گذرد
 ‌ ‍ ‌‌‌‌ هر شب به شعرهایم
پناه می برم چون به تو در آنجا
دسترسی دارم اینجا تنها جاییست
که بی تو نمی مانم ‌‌‌‌ ‌ ‌‌‌‌ ‌ ‍ ‌‌‌‌
شب ها برایم
خنده هایت را بخوان
که من با لالایی خنده های تُ
به خواب بهشت می روم
دوستت دارم
این گونہ کہ ضربانِ قلبم
با تپش ِ قلب ِ تــــو
هم‌صدا می‌شود
و مَن در اُفُق ِ نگاهت
لبریزِ حس ِ نابِ عاشقانہ‌ها
تو را دوست دارم و می‌دانم خیال بوسیدن روےِ تو
مثال بوسیدن تصویر ماه
بر زلالیِ رودخانه‌اے عمیق است هراس مردنش بیش
لذت بوسیدنش بیش‌تر
در انحصارِ قبیله ی عشاق
جایی میانِ تفکر دخترانه ام
به رسمِ پیوندِ دو نگاه
تو را میخوانم تا
اجابت شود دعایی از
جنس باران
همانقدر رویایی
همانقدر دلچسب
و تو يك روز مى فهمى بعد از من هر كه پرسيد عشق چيست به دورها خيره مى شوى و با اشك خواهى گفت
عشق به دوست داشتنم مشغول بود و من نديدمش آنقدر نديدمش كه صداى سال‌هاى دلتنگيم شد
از تُ چه پنهان گاهی آنقدر خواستنی می شوی
که شروع می کنم
به شمارش
تک تک ثانیه ها
برای یک بار دیگر رسیدن به تُ 
دلم
كمے نه
زيادتنگت شد كمی از دلت را بياور
بخيه بزن
به دل تنگ من
شايد اتفاق خاصي افتاد
شايد دلم
دستهايت را
هنگام بخيه زدن
بوسيد
‍   تو فقط بڪَو مراقب خودت باش من با همین خیالے ڪَہ هر شب در دلــــم با تو عاشقانہ ساختہ ام به دوستت دارم ترجمہ اش مے ڪنم
گفتم شب مهتاب بیا نازکنان گفت آنجا که منم
حاجت مهتاب نباشد

زیباترین عشق
دلم میخواهم
ساعتها به چشمان
مستت بنگرم
غرق شوم درنگاه عاشقانه ات
وبگویم میخواهمت
دوستت دارم
باش تاباشم
چون‌ بودنم تنها درکنار
تو‌ معنا دارد
فانوس خیال را
به شاخه ی تنهایی می آویزم
درِ تاریکی را
به روی بستر جادوئی شب می بندم
و بایاد چشمانت
در آغوش خیال
تا صبح
خواب ستاره می بینم
خلوت آغوشت
بهاری است که بذر
بوسه هایم را
بر لبهایت میکارم
تا در خرمن عشقت
میوه های سرخ و
آبدار تنت را
مال خود کنم
برای همیشه
به رسم هرشب
منتظر می مانم
و چشم می دوزم به
در
شاید بیاید
بایک چمدان زندگی
تا فراموشم شود
این همه انتظار
این همه دلواپسی
شب ها
عجیب با خیال تو
هم آغوش می شوم
آنقدر که
بوسیدنت تمامی ندارد
هوا هوای دونفره است
و من
ساز دلم را کوک کرده ام
تا ملودی زیبای جان گفتنم را در گوشت
نجوا کنم
بساط عشق را پهن کن
میخواهم
ساقی میخانه ی تنت باشم و
شراب لبانت را بنوشم
دلم میخواهد تورا
چون کودکی ام بخواهم
محکم و یک کلام دست روی توبگذارم
ویک نفس جیغ سردهم
پابر زمین بکوبم که
میخواهم که میخواهم شایدکسی بخاطر
آرامش خودش هم که شده تورا به من برساند

????پدربزرگ????
یادم هست آن قدیمتر ها پدر بزرگم همیشه وقتی دو ساعت بعد اذانِ ظهر  از سرِ کارش می آمد به خانم جان می گفت غذایم را که می آوری نرو بنشین بگذار غذا به من بچسبد من هم که بی خبر از همه جا عالَمِ کودکی بود و نافهمیِ کمالات 
به خودم می گفتم چه ربطی دارد نشستنِ خانم جان و چسبیدنِ غذا به آقا جان بزرگتر که شدم اوّلش در کتابها خواندم حسّی در دنیا هست به نامِ عشق که بی خبر می آید و اوّلین نشانه اش تپشهای ناهماهنگ قلب است خواندم آدمها تنها ازراهِ چشمهایشان به دلِ هم نفوذ می کنند نه حرف اهمیتی دارد و نه بودنِ کسی که دلت را به تپیدن وامیدارد
یک وقتهائی شاید آن غریبه ی آشنا هرگز قسمتِ آدم هم نباشد ولی همان یک بار که ناغافل صیدِ مردمکهای بی قرارش می شوی کافی ست برای هزار سال رؤیا بافتن و خواب دیدن
اینها همه مربوط به داستانها بود و کتابهای ادبیات تا آن روز که
اوّلین شعرم به نامِ نگاهِ تو به دنیا آمد یارجان
همان تو که نه دارَمَت و نه
نداشتنت را بلد می شوم 
حالا دیگر خوب می دانم چیزی که 
آن وقتها باید به آقاجان
می چسبید غذا نبود چشمهای خانم جان بود که  عشق را در همۀ ثانیه های زندگی لقمه می گرفت و می گذاشت در تنورِ دلِ آقا جان
مهر خانم جان بود که باید به وجود آقاجان می چسبید
حالا خوب می فهمم زنده بودن
بی آنکه دلت عاشقی را زندگانی کند به هیچ کجای نامِ آدمیزاد نمی آید

❤️‍????????
وقتی به تن تنهایی ام
در دنج ترین نقطه ی شب دست میکشی
نامت در دهانم آب می شود
و وقتی به عشق لبخند میزنی
درست اندازه ی خوشبختی منی
قدری پیش تر بیا
تا فتح من یک نگاه باقیست
دروغ چرا
بگذار راستش را بگویم
راستش را بخواهی
وقتی نگاهت میکنم
قلبم تندتر میزند
انگار از قفسه سینه ام
میخواهد بیرون بیاید
اصلا بگذار کمی راست تر بگویم
من دلم تو را میخواهد
تمام تو را
همه تو را
هر شب
من و مهتاب با بوسه
بدرقه ات می کنیم تا خواب بخواب ای
شُکوه هر شعر و شیدایی بخواب ای دلیل آفتاب و هر روشنایی بخواب که فردا زندگی
با چرخشِ چشمان تو آغاز خواهد شد
کاش شبی بیاید
که با هم ستاره بِشماریم
جایِ غم آرامش موج بزند بین مان
دور شود دلتنگی از دلِ مان
دوستت دارم
دوستت دارم
وپنهان کردن احساس
پشت واژه های شعر
آسان نیست
آنچه که پنهان می ماند تنهایی ست
که آن هم
در نیمه شبی آشکار می شود
دوستت دارم
و رویای بوسه ای را می بینم
که تو در آن
پیش قدم هستی
????❤️‍????

امشب هم مشغولِ دوست داشتنت هســـتم
با خیالم
احساس لمـس دستانت را
مـزه مـزه میڪنم اسم زیبایت را تڪرار میڪنم
بوسه هایت را تمنـا میڪنم
و آغوشت را پیدا میڪنم
و با چشمانی خـیس بین رویـا و حقیقت
بین حال وگذشـتہ بین بودن ونبودن مشغول دوست داشتنت میشوم
براے سرودن از تو
امشب ماه میشوم
ستاره‌ها را بہ موهایم سنجاق می‌ڪنم
معشوقہ‌ے عاشقانہ‌هایت می‌شوم
شراب عشق را در جام دلت میریزم
بوسہ بوسہ شوق می‌شوم
جرعہ جرعہ مستی میشوم
کاری که چشم‌های تو
با شعر کرد
یک اتفاق ساده نبود
تو
آرام پایت را به شعر باز کردی
و در واژه واژه‌اش
معانی تازه‌ای از جنس عشق ریختی
تو
با چشم‌هایت
در شعر کودتا کردی
تا ارتش منظم کلماتِ من
در شبِ انقلابِ مخملیِ نگاه تو
در خود فرو پاشد
مهم نیست که شانه‌هایت تجسم است
و آغوشت خیال همه‌ی یادت اینجاست نگاهت صدایت خنده‌هایت دیگر چه میخواهم
شب سردے‌ست و هوا منتظر باران است
وقت خواب است
و دلم پیش تـو سرڪَردان است
شب بخیـر اےنفست شرح پریشانی مـن
ماه پیشانی مـن دلبر بارانی مـن

تو ڪیستی ڪه
محال از تو شڪل می‌بندد
سوال پشت سوال
از تو شڪل می‌بندد
تو ڪیستی ڪه هوا را
گرفته ای از من
خودم ڪه هیچ
خدا را گرفته ای از من
شانه به شانه یِ رویا
قدم می‌زنم و نشانی چڪاوڬ ها را
از روزنه یِ همیشه سبزِ
چشم هایت میپرسم
بمان در طلوع ناب چڪامه ها
که بی تو به نام اندوه
خوانده می‌شوم
در تڪرارِ ازلیِ افسانه ها
ڪَاهے
سر بزن بہ حوالیِ رویاهایم
مثلا بیا و
یواشڪے تنهایی‌ام را ببوس
یا غافل‌ڪَیرانہ دلتنڪَی‌ام را در
آغوش بڪَیر بڪَذار ڪَرم شود خیالم
از سردے ِ نبودن‌هایت
و خیال عطر تنت
اغواگرے ست
ڪه سڪوت شب را
به غوغا مے ڪشد
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ڪه بمن میخندی
دوباره دلم ضعف میرود دوباره واژه ها صف میکشند
برای سرودنت
برای بوسیدنت
دوباره بیچاره ات میشود دوباره عاشقت

آنقدر دوستت دارم که
یادم نمی آید از کجا شروع شد
داستان ما نه شروع دارد و نه پایان تو یکهو پایت را
همان جایی گذاشتی که باید میگذاشتی دیگر هم از من نپرس تا کی دوستم داری برای دوست داشتن های من
هیچ پایانی وجود ندارد
دوستت دارم
مثل گم شدن در نقاشى هاى لوور
مثل پرسه در پاريس
مثل شانزِليزه
تو فقط هر از گاهى وطنم باش
من تا هميشه
دوستت خواهم داشت
از تمام تعلقات جهان
از بوی نم باران بهاری
از ردپاهای برفی زمستان
از قهوه های تلخ پاییز
من ‌از میان اینهمه
عشق تو رادوست تر دارم
هر لحظه که به نیمه‌شب نزدیک‌تر می‌شوم
جنون، در قلب و سرم
بیشتر و بیشتر می‌شود چیست راز نیمه‌شب
که دل را خون می‌کند و عقل را مجنون دلتنگی همین نیمه‌های شب است
که بیچاره‌ام می‌کند و بعد
هزیان و هزیان و هزیان
دنیا قرار نیست
دیگه مثل ما داشته باشه
هیچکس قرار نیست
مثل من عاشقت باشه
هیچکس قرار نیست
جوری که من نگات میکنم نگات کنه
هیچکس قرار نیست جوری که
من دوستت دارم دوستت داشته باشه
هیچکس نمیتونه مثل تو
منو دیوونه خودش کنه

????
تو
تمام
نیاز منی
به هر آنچه که مرا باز میگرداند
به زندگی مرا به معجزه بیداری میکنی
هر صبح
بیا
شعله بکش بسوزان و
خاکستر کن و در حفره های جانت آرام آرام ته نشین کن حضور بی اراده مرا
من در هوای تو زنده می شوم هر روز
روياهايم را
به دستان تو‌سپرده ام
هر صبح ڪه عشق را
از چشم هايم نفس می ڪشی
ڪمی هواے دلدادگی ام را داشته باش
این بار برای من
یک‌ سبد بوسه بیاور
پیشانی خواب هایم را ببوس
پیله ی تنهایی من
جهانِ‌ اندک من را
همین خیال تو می‌سازد
هر صبح
بیا اگر‌
مسیر جهانم را از یاد نبرده ای
در حوالی رویاهایم کسی هست که
بعد از هر باران دلتنگی
رنگین کمانی میشود برایم
با تار و پود عشق
کسی هست که از شوق آمدنش
به استقبال بهار میروند
خزانهای عاشقی ام
کسی هست که آسمان تنهایی‌ام را
با تمام عظمتش به آغوش می‌کِشد
کسی هست که ابرها را
وسوسه میکند به لحن باران
وقتی هوایش در من گُـل میکند
کسی هست که از
زخمه‌های عاشقانه‌اش
سمفونی بتهوون میشود
موسیقی ذهنم
امــّـا
همیشه کسی هست که نیست

. 

جَهاٰنَــم‌تـٌویــی، 

اَگَربه‌ِگٌذَشته‌ِبَرگَردَم؛ 

‌‌‌ ( شَب‌) رادوستداࢪَم‌برا؎ِغَرق‌شٌدَن‌‌"

آسمان چشمانت که مهتابی می شود شب آرام از راه می رسد آرامش می بارد از نگاهت
به وقت مهتاب
ستاره ها گل لبخند را روی لبانت
نقش می زنند نقره فام
و من آرامش را می نوشم
از زمزمه مهتابی چشمانت
من یک عاشقانه ام از جنس بوسه
که هر شب از زیر عقربه های تکرار با بوسه ای
عاشقانه
سر می خورم
روی موهایت
درست
مثل باران
از رویایی
به رویایی دیگر
به تو فکر می‌کنم 
و تو همیشه در عجیب ترین زمان 
در قلب منی 
چه احساس زیبایی است 
که ناگهان 
با فکر زیبای تو 
غافلگیر شوم 
و می‌ نوشم تو را
لب هایت را مثل جامانده ای در کویر
با آخرین قطره از سرابی دور
می پوشم تو را
و این امید بازگشت
در من فقط تویی
قشنگ ترین علاقه ی قلبی منی
آرزویی گمشده
در رویای مــنی
کاش تو را
به اندازه ی یک شب
تقدیر بود
ونَفَس هایت را
قطره قطره بچکان رویِ لبم
من آن گیاهِ تشنه اَم