دوست داشتم عکاس بودم کادر می بستم روی صورت دوست داشتنی های زندگیم می گفتم
یک دو .....سیب این سیب آخر را یک جوری می گفتم که لبخندشان از کادر
بزند بیرون و لبخندشان را ...........تصویر مثبت زندگی بخششان را ثبت می کردم
قاب می گرفتم و می گذاشتم کنج طاقچه ی دلم اصلا شاید یک سبک نوین عکاسی
خلق می کردم به نام خنده ی حیات بخش عشق ................
:: برچسبها:
دلنوشته فراق,
|