من اگر می‌دانستم زندگی دایره‌ایست

که باید در آن چرخید و رقصید و کامی از لذت‌هایش گرفت

هرگز نه می‌جنگیدم 

و نه کسی را از خود می‌رنجاندم و نه به

هر اتفاق خوب،با تردید نگاه می‌کردم. 

و شعور را مثل نان

جزء جدانشدنیِ رفتارم می‌دانستم و

کمی به خودم و آدم‌های زندگی‌م فضا

می‌دادم تا آزادانه دقیقه‌های بودن‌شان

را آنطور که دل‌شان می‌خواهد زندگی کنند

نه آنطور که من می‌خواهم. 

و بطور قطع به آن‌هایی که درگیر

حسد و بخل و کینه‌ بودند

اجازه‌ی حضور در زندگی‌م را نمی‌دادم.

من اگر می‌دانستم زندگی آفرینشِ فضایی

سرخوشانه از بودن است

به تمام بایدها پشت می‌کردم و رها می‌شدم.

رها و رها و رها...